مولکول عشق...؟!!
مواد آمفتامین مانند دوپامین ، نور اپی نفرین و فنیل اتیل آمین نیاز دارند ،
از آنجا که بدن نسبت به این مواد شیمیایی مقاومت پیدا میکند ، برای رسیدن
به همان درجه از حال مقدار مصرف این افراد رفته رفته افزایش پیدا میکند .
از این رو برای برآوردن نیاز خود ناگزیزند روابطشان را مداوم تجدید کننند .
از انجام بعضی فعالیت های پرتنش نظیر سقوط آزاد از هواپیما پیش از باز
کردن چتر نات یا با خوردن شکلات نیز میتوان مقدار PEA دریافت کرد . شاید
به همین دلیل باشد که شکلا هدیه مناسبی برای روز والنتایان ( روز عشاق ) به
شمار می آید . یکی از موادی که همراه PEA ازاد میشود ماده شیمیایی عصبی
دوپامین است.
جدیدترین کشف ، آرایش مولکول ها در این ترکیب شیمیایی است و این تمام جهان را هیجان زده کرده زیرا اکنون همچون جادوگران زمان قدیم ، ما هم میتوانیم معجون عشق بسازیم . به عبارت دیگر انسان اکنون در ابتدای راه جداسازی این ترکیب شیمیایی و ساخت داروهایی است که میتواند موجب این واکنش ها درما شوند یعنی دارو را مصرف میکنید و بعد عاشق اولین کسی می شوید که میبینید .
تصور کنید جهان با چه افتضاحی روبه رو خواهد شد. اما دانشمندان میگویند در حال حاضر از این کشف میتوان در تنظیم بعضی واکنش های شیمیایی دیگر یا درمان بیماری ها یا پژوهش ها ی سودمند تر دیگر استفاده کرد با این همه چه چیزی سودمندتر از آنکه بتوانید با خوردن یک دارو کسی که دوستش دارید را عاشق خود کنید؟؟
اما در حال حاضر پژوهش هایی که روی مولکول فنیل اتیل آمین صورت می گیرد . میتواند در ازمون مواد شیمیایی وابسته به بیماری های ذهنی از جمله بیماری پارکینسون فوق العاده موثر باشد.
آنچه درباره عشق میدانیم هنوز عمدتا خارج از کنترل ماست. برای مثال شیفتگی ظاهرا نخستین مرحله عاشق شدن است . کششی اجتناب ناپذیر به سوی معشوق . این جذبه موجب ترشح انفجاری مواد شیمیایی عصبی بسیار شبیه به آدرنالین میشود . با کمک فنیل اتیل آمین ( که سرعت جریان تبادل اطلاعات میان سلولها را افزایش میدهد ) دو پامین ( که ما بر افروخته میسازد و باعث میشود در نتیجه گرمای محبت احساس خوبی داشته باشیم ) و نور اپی نفرین ( که موجب تولید ادرنالین می شود ) کاری میکند که جهان به کام ما باشد ، چشم هایمان آکنده از برق عشق شود و قلبمان تندتر بتپد .
پس از آن تمام هستی ما وابسته به دیدار یار است همان که در حضورش تمام این واکنش ها در بدن ما به راه می افتد وهر چه اعتیاد ما به این مواد شیمیایی قوی تر می شود . داستان های عشقی پر از این اشتباهات است . در واقع آنچه شیفتگی مینامیم تمام آن کارهایی است که این سه ماده شیمیایی با ما می کنند .
احساس میکنیم سرشار از انرژی هستیم ، روی ابرها سیر میکنیم و میتوانیم بدون خستگی ساعت ها حرف بزنیم .
به گفته فیشر انسان شناس دانشگاه راتجرز و معروف ترین پژوهشگر عشق زمان ما ، دوپامین و نوراپی نفرین ( که ساختاری بسیار مشابه آدرنالین دارد) روی هم رفته موجب شادی ، انرژی زیاد ، بی خوابی ، اشتیاق ، بی اشتهایی و تمرکز میشوند . او می گوید « وقتی شرایط خاص فراهم شود ، بدن انسان معجونی از شور عشق تولید میکند ... مردان آسان تر از زنان این کار را می کنند و این به خاطر طبیعت دیداری تر آنها است»
مقادیر زیاد دوپامین به ترشح نور اپی نفرین بیشتر می انجامد که تمرکز ، حافظه کوتاه مدت ، بیش فعالی ، بیخوابی و رفتار جهتداررا تقویت میکند . به عبارت دیگر دو طرف دراین مرحله از عشق به شدت روی رابطه خویش تمرکز دارند و به اغلب چیزهای دیگر توجهی نمی کنند .
علت وسواس های فکری عاشق نسبت به معشوق:
پژوهشگران کالج لندن کشف کرده اند که افراد عاشق سرتونین کمتری دارند و دیگر اینکه مدارهای عصبی مرتبط با ارزیابی دیگران در آنها سرکوب شده است.
سرتونین در افراد عاشق کم میشود تا ایرادهای معشوق را نبیند
دوپامین به نوبه خود تولید اکسی توسین را تحریک میکند که گاهی « ماده شیمیایی آغوش »نامیده میشود .
دانشمندان اکنون بر این باورند که هر دو جنس هنگام آغوش و نوازش این هورمون را ترشح میکنند .
به این ترتیب دو طرف به هم عادت میکنند . به همین دلیل است که جدا شدن این قدر کار دشواری است .
حتی وقتی واقعا دیگر علاقه ای به طرف مقابل ندارید و میدانید که باید او را ترک کنید . اغلب احساس میکنید که « نمیتوانید » چرا ؟؟ زیر به او اعتیاد شیمیایی پیدا کرده اید . ترک اکسی توسین وقتی که شما را به فرد نامناسبی قلاب کرده باشد . میتواند حتی از ترک هروئین هم دشوارتر باشد . در واقع مسکن اکسی کانتین که ساختاری مشابه اکسی توسین دارد ، یکی از اعتیاد آورترین داروها به شمار می آید .
ما در میان انسان ها 3% گونه تک همسر داریم گونه هایی که تا آخر با همسرشان می مانند معمولا دارای مقدار زیادی از یک ماده شیمیایی دیگر به نام وازوپرسین هستند که در اصطلاح هورمون تک همسری نامیده میشود
جدیدترین کشف ، آرایش مولکول ها در این ترکیب شیمیایی است و این تمام جهان را هیجان زده کرده زیرا اکنون همچون جادوگران زمان قدیم ، ما هم میتوانیم معجون عشق بسازیم . به عبارت دیگر انسان اکنون در ابتدای راه جداسازی این ترکیب شیمیایی و ساخت داروهایی است که میتواند موجب این واکنش ها درما شوند یعنی دارو را مصرف میکنید و بعد عاشق اولین کسی می شوید که میبینید .
تصور کنید جهان با چه افتضاحی روبه رو خواهد شد. اما دانشمندان میگویند در حال حاضر از این کشف میتوان در تنظیم بعضی واکنش های شیمیایی دیگر یا درمان بیماری ها یا پژوهش ها ی سودمند تر دیگر استفاده کرد با این همه چه چیزی سودمندتر از آنکه بتوانید با خوردن یک دارو کسی که دوستش دارید را عاشق خود کنید؟؟
اما در حال حاضر پژوهش هایی که روی مولکول فنیل اتیل آمین صورت می گیرد . میتواند در ازمون مواد شیمیایی وابسته به بیماری های ذهنی از جمله بیماری پارکینسون فوق العاده موثر باشد.
آنچه درباره عشق میدانیم هنوز عمدتا خارج از کنترل ماست. برای مثال شیفتگی ظاهرا نخستین مرحله عاشق شدن است . کششی اجتناب ناپذیر به سوی معشوق . این جذبه موجب ترشح انفجاری مواد شیمیایی عصبی بسیار شبیه به آدرنالین میشود . با کمک فنیل اتیل آمین ( که سرعت جریان تبادل اطلاعات میان سلولها را افزایش میدهد ) دو پامین ( که ما بر افروخته میسازد و باعث میشود در نتیجه گرمای محبت احساس خوبی داشته باشیم ) و نور اپی نفرین ( که موجب تولید ادرنالین می شود ) کاری میکند که جهان به کام ما باشد ، چشم هایمان آکنده از برق عشق شود و قلبمان تندتر بتپد .
پس از آن تمام هستی ما وابسته به دیدار یار است همان که در حضورش تمام این واکنش ها در بدن ما به راه می افتد وهر چه اعتیاد ما به این مواد شیمیایی قوی تر می شود . داستان های عشقی پر از این اشتباهات است . در واقع آنچه شیفتگی مینامیم تمام آن کارهایی است که این سه ماده شیمیایی با ما می کنند .
احساس میکنیم سرشار از انرژی هستیم ، روی ابرها سیر میکنیم و میتوانیم بدون خستگی ساعت ها حرف بزنیم .
به گفته فیشر انسان شناس دانشگاه راتجرز و معروف ترین پژوهشگر عشق زمان ما ، دوپامین و نوراپی نفرین ( که ساختاری بسیار مشابه آدرنالین دارد) روی هم رفته موجب شادی ، انرژی زیاد ، بی خوابی ، اشتیاق ، بی اشتهایی و تمرکز میشوند . او می گوید « وقتی شرایط خاص فراهم شود ، بدن انسان معجونی از شور عشق تولید میکند ... مردان آسان تر از زنان این کار را می کنند و این به خاطر طبیعت دیداری تر آنها است»
مقادیر زیاد دوپامین به ترشح نور اپی نفرین بیشتر می انجامد که تمرکز ، حافظه کوتاه مدت ، بیش فعالی ، بیخوابی و رفتار جهتداررا تقویت میکند . به عبارت دیگر دو طرف دراین مرحله از عشق به شدت روی رابطه خویش تمرکز دارند و به اغلب چیزهای دیگر توجهی نمی کنند .
علت وسواس های فکری عاشق نسبت به معشوق:
پژوهشگران کالج لندن کشف کرده اند که افراد عاشق سرتونین کمتری دارند و دیگر اینکه مدارهای عصبی مرتبط با ارزیابی دیگران در آنها سرکوب شده است.
سرتونین در افراد عاشق کم میشود تا ایرادهای معشوق را نبیند
دوپامین به نوبه خود تولید اکسی توسین را تحریک میکند که گاهی « ماده شیمیایی آغوش »نامیده میشود .
دانشمندان اکنون بر این باورند که هر دو جنس هنگام آغوش و نوازش این هورمون را ترشح میکنند .
به این ترتیب دو طرف به هم عادت میکنند . به همین دلیل است که جدا شدن این قدر کار دشواری است .
حتی وقتی واقعا دیگر علاقه ای به طرف مقابل ندارید و میدانید که باید او را ترک کنید . اغلب احساس میکنید که « نمیتوانید » چرا ؟؟ زیر به او اعتیاد شیمیایی پیدا کرده اید . ترک اکسی توسین وقتی که شما را به فرد نامناسبی قلاب کرده باشد . میتواند حتی از ترک هروئین هم دشوارتر باشد . در واقع مسکن اکسی کانتین که ساختاری مشابه اکسی توسین دارد ، یکی از اعتیاد آورترین داروها به شمار می آید .
ما در میان انسان ها 3% گونه تک همسر داریم گونه هایی که تا آخر با همسرشان می مانند معمولا دارای مقدار زیادی از یک ماده شیمیایی دیگر به نام وازوپرسین هستند که در اصطلاح هورمون تک همسری نامیده میشود
+ نوشته شده در شنبه ۱۳۸۹/۰۸/۰۱ ساعت ۱۲:۲۱ ب.ظ توسط آقای سلیمانی
|